اخبار

مدیر دانشنامه فرهنگ مردم ایران دایرةالمعارف اسلامی درباره ارادت و جایگاه امیرالمؤمنین(ع) در فرهنگ و زندگی ایرانیان گفت: وقتی در مقام پژوهش فرهنگی و شناخت شخصیت‌های تاریخی در فرهنگ ایران برمی‌آییم، متوجه می‌شویم هیچ شخصیتی به اندازه حضرت علی(ع) در فولکلور ما بازتاب نداشته است.

طی سال‌های اخیر گاه در شماری از نشریات محلی آذربایجان گرگ به عنوان توتم مردم آذربایجان مطرح شده است. عده‌ای نیز که خود را «هویت طلب» می‌نامند این گزاره را با قلم یا رفتار خود تبلیغ می‌کنند.

محمد جعفری قنواتی می‌گوید: عطار از جمله شاعران و نویسندگانی است که به فرهنگ روزمره مردم توجه خاصی داشته است. در آثار او بسیاری از پدیده‌ها و عناصر فرهنگ و ادب عامه، اعم از آداب و رسوم اجتماعی، باورها، آیین‌ها، معتقدات مردم و نیز قصه‌ها، لطایف، امثال و تعبیرات زبانی، که بخشی از آنها تا امروز نیز رایج است، به‌روشنی یا به‌اشاره بازتاب یافته است.

محمد جعفری قنواتی، مدیریت دانشنامه «فرهنگ عامه» را برعهده گرفت.

محمد جعفری قنواتی در نوشتاری به حضور اجزای مختلف فرهنگ عامه در مثنوی اشاره کرده و یکی از دلایل محبوبیت و مقبولیت مثنوی را حضور فرهنگ عامه در آن دانسته است.

محمد جعفری قنوانی در نوشتاری به فعالیت‌ها و کارهای حسن دوالفقاری در حوزه فرهنگ و ادبیات عامه پرداخت.

دویست و بیست و نهمین نشست از سلسله جلسات صبح پنجشنبه‌های مجله بخارا اختصاص یافته است به دیدار و گفتگو با محمد جعفری قنواتی. این نشست در ساعت نه و نیم صبح پنجشنبه بیست و نهم اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۱ با حضور: علیرضا حسن‌زاده، ابراهیم دم‌شناس، ارسطو میرانی و علی دهباشی در محل کتابفروشی فرهنگان قریب برگزار می‌شود و به صورت مجازی پخش خواهد شد.

«شاهنامه هفت‌لشکر؛ طومار نقالی» با تصحیح و توضیحات محمد جعفری قنواتی و زهرا محمدحسنی صغیری منتشر شد.

دانش خواندن و نوشتن به طورعام و موضوع کتاب، کتابخانه و کتاب‌خوانی به طور خاص در تاریخ و فرهنگ ایران سابقه‌ای دراز و طولانی دارد و مردم ایران همواره با این موضوعات با احترام یاد کرده اند.

طی سه چهار دهۀ اخیر در کنار رشد کمی و کیفی شاهنامه پژوهی در ایران، شاهد رشد فردوسی ستیزی و شاهنامه ستیزی نیز بوده ایم. گرایش اخیر ابعاد مختلفی دارد. بخشی از آن ناظر بر این مدعاست که گویا شاهنامه اثری نژادپرستانه و شووینیستی است. در این میان برخی منتقدان آذربایجانی در قیاس با سایر مناطق مقالات بیشتری، به ویژه در نشریات محلی، با هدف «نقد شووینیسم موجود» در شاهنامه منتشر کرده اند.